Patronem naszego Ośrodka jest Profesor Maria Grzegorzewska

Dzień 27 października 2005 roku, wpisał się do historii jako niezwykły i piękny hołd dla Placówki, która
od tego dnia nosi imię kobiety, oddanej całym swoim życiem osobom niepełnosprawnym. Nasza patronka Maria Grzegorzewska, była inicjatorką działalności w dziedzinie rewalidacji osób ze specjalnymi potrzebami, nowatorką w zakresie kształcenia nauczycieli tego działu szkolnictwa, lecz przede wszystkim wcielała w czyn swoje teorie pokazując, że każdy człowiek powinien otrzymać szansę realizowania ludzkich potrzeb. Stworzyła podwaliny nowoczesnej pedagogiki specjalnej i podstaw rewalidacji. To właśnie w tym dniu odwiedziła nas uczennica naszej patronki pani profesor Janina Wyczesany Gościem honorowym był ksiądz biskup Kazimierz Gurda, który celebrował mszę świętą, oraz dokonał poświęcenia tablicy pamiątkowej i sztandaru na którym widnieją ważne dla naszej małej społeczności słowa: Nauka, Godność, Człowiek. Na tę okoliczność nasza koleżanka Maria Różańska napisał słowa hymnu, który po dzień dzisiejszy rozbrzmiewa podczas ważnych
dla naszego Ośrodka uroczystości. Nie dzierżyła Ona władzy, nie wpływała na losy wielkiej polityki, lecz kochała Człowieka i przez całe swoje życie pracowała dla jego dobra. Zawsze gotowa do niesienia pomocy innym, swoją uwagą otaczała zwłaszcza osoby niepełnosprawne. Pełna taktu i delikatności, potrafiła swoją powagą, kulturą, wiedzą i doświadczeniem zdobyć serca ludzi. Jej działalności przyświecało motto - "Nie ma kaleki - jest człowiek". Za najistotniejsze jednak swoje osiągnięcia uważała prace związane z kształceniem nauczycieli. W "Listach do młodego nauczyciela" przedstawiła sylwetkę nauczyciela - dobrego Człowieka, bogatego wewnętrznie, osoby obdarzonej charyzmatem, zdolnościami empatycznymi, umiejętnością "współbrzmienia" ze swoimi podopiecznymi. Opracowała metodę nauczania, stosowaną w szkolnictwie specjalnym, zwaną metodą ośrodków pracy. Szkoła Grzegorzewskiej to miejsce, gdzie dziecko uczy się szczęścia , radości, współpracy i odpowiedzialności. To miejsce, do którego dzieci niepełnosprawne biegną jak po życie, bo naprawdę po życie biegną. Czyniła to wszystko w imię najgłębszych potrzeb dziecka, dla którego szkoła powinna być miejscem, gdzie zobaczy ono i odczuje piękno otaczającego świata i poczuje się w nim bezpieczne i pożyteczne. Urodziła się 18 kwietnia 1888 r. we wsi Wołucza koło Rawy Mazowieckiej. W 1909 r. rozpoczęła studia na wydziale przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z powodu choroby przerwała studia i wyjechała do Zakopanego, potem do Włoch. Wstąpiła na Międzynarodowy Fakultet Pedagogiczny
w Brukseli. W 1916 r. studiowała psychologię na Sorbonie, gdzie uzyskała tytuł doktora filozofii. Po doktoracie zdecydowała się na pracę z upośledzonymi i została nauczycielką w jednej z paryskich szkół dzieci opóźnionych w rozwoju. W maju 1919 r. znalazła się w Warszawie- pracowała w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zajmując się sprawami szkolnictwa specjalnego, popularyzowała ten rodzaj szkół. W 1920 r. zorganizowała w Warszawie półroczny Kurs Pedagogiki Specjalnej. W latach 1921/22 przekształcono go w roczne Seminarium Pedagogiki Specjalnej. Ostatni kurs w latach 1922/23 został połączony z Instytutem Fonetycznym i w ten sposób powstał Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej. Maria Grzegorzewska została jego dyrektorem. W 1930 r. otworzyła Państwowy Instytut Nauczycielski prowadziła
go wraz z Wł. Radwanem do 1935r. W okresie wojny i okupacji Maria Grzegorzewska pracowała w Szkole Specjalnej nr 177 w Warszawie jako nauczycielka. Prowadziła roczne studium kształcące nauczycieli, działała w konspiracji (kolportaż broni), udzielała pomocy Żydom, brała udział w Powstaniu Warszawskim w służbie sanitarnej. Po wojnie kierowała Instytutem Pedagogiki Specjalnej. W latach 1958-1960 była profesorem
w Katedrze Pedagogiki Specjalnej UW, pierwszej uniwersyteckiej katedrze pedagogiki specjalnej w Polsce. (Więcej informacji - kliknij)